شروع

برای هر کسی که در شرایط کنونی این کشور کار هنری انجام می دهد, در کنار علم,هنر و مخاطب, اصلی به نام ثبات بزرگترین دغدغه محسوب می شود. ثبات شرایط برای مطالعه, تحقیق, انجام و ارائه کار هنری. برای من همیشه ارتباط با مخاطب و شرایط ارائه ی آثار دغدغه ای بوده و هست. حل این مشکل که نداشتن ثبات در اصول اولیه زندگی تا به کی به طول خواهد انجامید؟ و چه زمان می توان در شرایطی ثابت و در یک بازه زمانی مشخص با مخاطبان ارتباط بر قرار کرده و این ارتباط را حفظ نمود؟ برای هر کسی که در حوزه ی هنر فعالیت و به خلق آثار هنری روی می آورد سن نوجوانی آغاز دوره ایست که در آن پلّه پلّه رشد می کند و در کنار مطالعه و تمرین, اصلی به نام نقد و نظر مخاطبان وجود دارد که این مهم نیز نیاز به راه ارتباطی درست و مستمر دارد. برپایی نمایشگاه, نشر کتاب, وبلاگ و وبسایت آشناترین راه های نوجوان و جوانی است که می خواهد با محک خود و نمایش آثارش مخاطبان خود را بیابد. اما دوره ی آغازین راهش در شرایطی لرزان و نا پایدار آغاز می شود که وی بر سر سطحی ترین مسائل خود می جنگد و شاید سخت ترین کار در چنین شرایطی پیدا کردن راه ارتباطی مستمر با مخاطبان باشد. تحصیل در فضاهای غیر حرفه ای و رشته های نا مربوط, تضاد های میان دروس دانشگاهی با هنر امروز, دوره ی سربازی, اشتغال, ازدواج, ماندن در شهرستان یا کوچ به پایتخت, ماندن در داخل کشور یا خروج از آن و چندین مورد دیگر که بی شک نشاءت گرفته از شرایط فرهنگی, اقتصادی و سیاسی اجتماع کنونی ماست از جمله دغدغه های هر نوجوان و جوانی است که می خواهد کار هنری اش را در یک شرایط ثابت و بدون دغدغه های جانبی غیر عادی آغاز کند و مخاطبانش را حفظ نموده و از آنها که سرمایه اصلی اش هستند برای پیشرفت خود استفاده نماید. پس بی راه نیست که در اثر تغییر شرایط بار ها مجبور به ترک موقعیت شده و هر بار از صفر آغاز کند. این مقدمه ایست برای شروع به کار سومین وبلاگ آرمین گلچوبیان که با هدف ارتباط و ارائه ی آثار شروع به کار میکند و به دلایل مذکور تا مدتی نامعلوم ادامه خواهد داشت
89/8/1